Owrzodzenia podudzi to objaw zaawansowanej i najczęściej nieleczonej, przewlekłej niewydolności żylnej. Może mieć także podłoże tętnicze, czyli przewlekłe niedokrwienie kończyn dolnych oraz zakrzepowo-zarostowe zapalenie naczyń.

Jakie są objawy przewlekłej niewydolności żylnej?

Przewlekła niewydolność żylna może dawać różne objawy. Zależą one od stopnia zaawansowania tej choroby. W początkowym stadium chory odczuwać może jedynie uczucie ciężkości nóg, które szybko mija po odpoczynku. Na nogach mogą być widoczne niebieskie, poszerzone żyły, występować mogą również bolesne skurcze, zwłaszcza w nocy. W miarę rozwoju tej choroby pojawia się coraz silniejszy ból o różnym nasileniu, któremu towarzyszy owrzodzenie podudzia. Występuje ono najczęściej nad kostką przyśrodkową, w 1/3 goleni. Natomiast w stadium zaawansowanym owrzodzenia podudzi objąć mogą całą goleń.

Co sprzyja powstaniu przewlekłej niewydolności żylnej?

Chorobie tej sprzyja przede wszystkim nadciśnienie żylne, które spowodowane może być brakiem, niedorozwojem lub zniszczeniem zastawek żylnych, niedrożnością lub zwężeniem żył, a także uciskiem na nie. Na rozwój tej choroby wpływa również wiek, płeć, czynniki dziedziczne, ciąża, otyłość, praca w pozycji siedzącej lub stojącej oraz antykoncepcja doustna, płaskostopie i zaparcia.

Na czym polega leczenie tej choroby?

Leczenie przewlekłej niewydolności żylnej może być zachowawcze, farmakologiczne i inwazyjne, w zaawansowanym stadium. Owrzodzenie podudzia leczy się głównie w ten sposób, że chorego unieruchamia się w łóżku, na jakiś czas, z nogą uniesioną w górę i wykonywanie rozmaitych ćwiczeń. Podaje się również heparynę, zwłaszcza osobom starszym, u których występuje ryzyko powstania zakrzepicy.Jeśli chodzi o otwarte rany na nogach leczenie wymagać może nawet przeszczepu skóry. Metodę tą łączy się z leczeniem zachowawczym, czyli ze zmianą trybu życia. Nie jest ona w pełni skuteczna, ponieważ w miejscach przeszczepu mogą powstawać nowe owrzodzenia.

W jaki sposób wykrywa się tą chorobę?

Przewlekłą niewydolność żylną rozpoznaje się przy pomocy ultrasonografu z kolorowym Dopplerem, flebografii, pletyzmografii, flebodynamometrii i prób czynnościowych Pratta, Perthesa i Trendelenburga.